Wednesday 24 June 2015

Πετάτε τα φακελάκια τσαγιού; Μην το κάνετε!
Δεν φαντάζεστε πόσο χρήσιμα είναι!!

Έχετε απολαύσει το τσαγάκι σας και είσαστε έτοιμοι να πετάξετε το φακελάκι; Όχι όχι, μην το κάνετε… θα σας χρησιμεύσει σε απίστευτα πολλά χρηστικά τρικάκια!
Don’t Discard Your Used Tea Bags:
10 Effective Uses of Tea Bags
Παρακάτω θα δείτε μερικά από αυτά.
Είμαστε σίγουροι ότι χρησιμεύει και σε άλλα τόσα!
1. Ενυδατώστε το δέρμα σας:
Γεμίστε τη μπανιέρα σας με νερό και ρίξτε μέσα όλα τα χρησιμοποιημένα φακελάκια από τσάι.Θα αναζωογονήσετε το δέρμα σας και θα του προσφέρετε μοναδική ενυδάτωση, αφού τα φύλλα τσαγιού έχουν την ιδιότητα να αποκαθιστούν το αφυδατωμένο δέρμα και δρουν αντιοξειδωτικά, ειδικά του πράσινου τσαγιού.
2. Διώξτε τους λεκέδες:
Γεμίστε το νεροχύτη σας με ζεστό νερό, ρίξτε μέσα τα τηγάνια και τα κατσαρολικά σας και προσθέστε χρησιμοποιημένα φακελάκια τσαγιού. Οι τανίνες, που περιέχονται στο τσάι θα εξαφανίσουν αμέσως τους επίμονους λεκέδες.
3. Θρέψτε τα φυτά σας:
Ανοίξτε το φακελάκι του τσαγιού και ρίξτε το στο χώμα των φυτών σας για να απορροφήσουν όλες τις θρεπτικές ουσίες. Χρησιμοποιείστε το ειδικά στις τριανταφυλλιές και τις φτέρες. Ακόμα και στα αδύνατα φυτά, αν τα ποτίσετε με τσάι δύο φορές την ημέρα θα βρουν γρήγορα την «υγειά» τους.
4. Βάλτε το στα μάτια σας:
Τα φακελάκια τσαγιού θα απομακρύνουν την κούραση, τις «σακούλες» και τους μαύρους κύκλους. Τοποθετήστε κρύα τα φακελάκια του τσαγιού και αφήστε τα για 10 λεπτά στα μάτια σας. Ενώ για τη «γερασμένη» όψη των ματιών σας, επιλέξτε το χαμομήλι, ακολουθώντας την ίδια διαδικασία.
5. Διώξτε τις δυσάρεστες μυρωδιές:
Ανανεώστε τη μυρωδιά του σπιτιού σας, αφήνοντας φακελάκια τσαγιού εδώ και εκεί. Μπορείτε να τοποθετήσετε μερικά στο ψυγείο, για να απαλλαγείτε από τις μυρωδιές των φαγητών, να ψεκάσετε με τσάι το χαλί και τα υφάσματα του σπιτιού σας ή ακόμα και να φτιάξετε μόνοι σας ένα αρωματικό αποσμητικό χώρου, τοποθετώντας σε ένα μπουκάλι νερό, σακουλάκια από τσάι έχοντάς τα ξαναβράσει διπλές φορές. Προσθέστε τα αγαπημένα σας έλαια και απολαύστε νέες μυρωδιές.
6. Απαλλαγείτε από τσιμπήματα εντόμων:
Για τα τσιμπήματα των εντόμων μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα σακουλάκια σαν κομπρέσα, για να απαλύνετε τον πόνο. Απλά τοποθετήστε στην περιοχή του τσιμπήματος ένα κρύο φακελάκι με τσάι, για να μειώσετε τη φλεγμονή. Το καλοκαίρι επίσης, μπορείτε να κάνετε το ίδιο, αν έχετε καεί από τον ήλιο.
7. Γυαλίστε τα έπιπλά σας:
Ο καλύτερος τρόπος για να φρεσκάρετε τα ξύλινα πατώματα και έπιπλα είναι να βράσετε 6-10 φακελάκια τσαγιού, να τα τοποθετήστε σε έναν κουβά με νερό και έπειτα να σφουγγαρίσετε το πάτωμά σας ή να καθαρίσετε τις επιφάνειες των επίπλων σας με ένα μαλακό πανί.
8. Διώξτε την άσχημη αναπνοή:
Απλά κάντε πλύσεις, με αρωματικό τσάι ιδιαίτερα τσάι με μέντα. Εξαφανίζει αμέσως το πρόβλημα της δυσάρεστης αναπνοής.
9. Κάντε πεντικιούρ:
Γεμίστε μια λεκάνη με ζεστό νερό και βάλτε μέσα τα πόδια σας, για τουλάχιστον 15 λεπτά. Θα χρειαστείτε φυσικά περισσότερα από ένα φακελάκι, αλλά η αντιβακτηριδιακή δράση του τσαγιού, θα σας ανταμείψει.
10. Φτιάξτε το δικό σας αρωματικό ρύζι:
Μέσα στο νερό που βράζει βάλτε χρησιμοποιημένα φακελάκια τσαγιού. Με τσάι «jasmine» το ρύζι σας θα αποκτήσει υπέροχη γεύση και άρωμα.

neadiatrofis

Tuesday 16 June 2015

Οι πράσινοι χώροι στο σχολείο ενισχύουν τη γνωστική λειτουργία των παιδιών - Green spaces are good for students' brains

Η έκθεση στο πράσινο μπορεί να ενισχύσει την γνωστική ανάπτυξη των παιδιών, σύμφωνα με νέα επιστημονική μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση PNAS.
     
Συγκεκριμένα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η αυξημένη έκθεση μπορεί να ενισχύσει έως και κατά 5% την ανάπτυξη της ενεργής μνήμης (μνήμη εργασίας) των παιδιών.
Οι ερευνητές αξιολόγησαν δεδομένα που αφορούσαν σε 2.600 περίπου παιδιά ηλικίας 7-10 ετών από τη Βαρκελώνη και διαπίστωσαν ότι η έκθεση στο πράσινο συσχετίζεται με τη βελτιωμένη λειτουργία της ενεργής μνήμης και την αυξημένη συγκέντρωση.
Η επίδραση ήταν πιο έντονη όσο μεγαλύτεροι σε έκταση ήταν οι πράσινοι χώροι που υπήρχαν στο σχολείο.

Παλαιότερες μελέτες έχουν παρουσιάσει παρόμοιες συσχετίσεις μεταξύ αυξημένης έκθεσης στο πράσινο και βελτιωμένης ψυχικής και σωματικής υγείας, ωστόσο η νέα μελέτη είναι η πρώτη που υποδεικνύει ότι οι πράσινοι χώροι ενισχύουν τη γνωστική λειτουργία των παιδιών.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η έκθεση στο πράσινο βοηθά να μειωθεί το στρες, προωθεί τη σωματική δραστηριότητα και εξουδετερώνει την ηχορύπανση από τον περιβάλλοντα χώρο, επιδράσεις που αποδεικνύονται ευεργετικές για τη γνωστική λειτουργία των παιδιών.
onmed

Monday 15 June 2015

Φτιάξτε μόνοι σας λικέρ χαμομήλι!!

Η Ομάδα Αυτάρκειας μας στέλνει το νέο της βίντεο, το οποίο μας δείχνει τη διαδικασία για το πώς μπορούμε να φτιάξουμε μόνοι μας λικέρ χαμομήλι

enallaktikidrasi

Διατηρήστε φρέσκα τα καλοκαιρινά φρούτα και λαχανικά

Η ζέστη και οι υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή στον τρόπο με τον οποίο διατηρούμε τα τρόφιμα. Ωστόσο με μερικές απλές λύσεις, μπορούμε να κρατήσουμε τα φρούτα και τα λαχανικά του καλοκαιριού φρέσκα και δροσερά για περισσότερο καιρό.


Ακολουθούν 8 ιδέες, για το πώς να διατηρήσετε φρέσκα συγκεκριμένα φρούτα και λαχανικά που χρησιμοποιούνται ευρέως το καλοκαίρι, ανάλογα με τις διαφορετικές ιδιότητες του καθενός.

Πεπόνι – Καρπούζι
Τίποτα μυρίζει καλοκαίρι περισσότερο από μια φέτα καρπούζι ή μια φέτα πεπόνι. Αν έχετε ένα πεπόνι που είναι έτοιμο για κατανάλωση, δηλαδή είναι μαλακό και μυρίζει, αλλά δεν είστε έτοιμοι να το κόψετε ακόμα, αποθηκεύστε το στο ψυγείο. Θα κρατήσει για περίπου 10 ημέρες σε χαμηλή θερμοκρασία, ωστόσο πρέπει να έχετε κατά νου ότι τα φρούτα είναι πιο γευστικά σε θερμοκρασία δωματίου, γι’ αυτό όταν έρθει η ώρα να το κόψετε, βγάλτε το από το ψυγείο και αφήστε το να ξεπαγώσει για περίπου 30 λεπτά πριν το σερβίρετε.

Αβοκάντο
Οταν ο 
καιρός είναι ζεστός, τα αβοκάντο θα ωριμάσουν γρήγορα, αλλά μην τα αποθηκεύετε στο ψυγείο, εκτός εάν τα έχετε κόψει, αλλιώς το κρύο θα μαυρίσει το εσωτερικό τους. Για να τα διατηρήσετε νόστιμα, ρίφτε τους λίγο λεμόνι, ή χυμό λάιμ και τοποθετήστε τα σε ένα αεροστεγές δοχείο με σφιχτό πλαστικό καπάκι.
Καλαμπόκι
Οταν το αποθηκεύετε κρατήστε τις μεμβράνες, αλλά κόψετε το στέλεχος γιατί είναι φυσικός «μαγνήτης» για τα σκουλήκια. Βάλτε το καλαμπόκι σε μια πλαστική σακούλα και τοποθετήστε το στο συρτάρι του ψυγείου σας. Το καλαμπόκι θα παραμείνει φρέσκο για δύο ημέρες. Απο τη 2η μέρα θα αρχίσει να στεγνώνει,αλλά θα παραμείνει βρώσιμο.

Ροδάκινα και νεκταρίνια
Αποθηκεύονται σε θερμοκρασία δωματίου και καλό είναι να μην τα βάζουμε στο ψυγείο πριν ωριμάσουν, γιατί η ψύξη τα κάνει άνοστα. Ωστόσο, αν τα βάλετε στο ψυγείο, φάτε τα μέσα σε λίγες ημέρες αλλιώς θα αρχίσουν να χάνουν τη γεύση τους.

Καρότα
Όταν αγοράζετε καρότα ψάξτε για εκείνα που έχουν έντονη απόχρωση και καθόλου χαρακιές. Βάλτε τα σε μία σακούλα και τοποθετήστε τα στο συρτάρι του ψυγείου για να διατηρηθούν για βδομάδες.

Κεράσια
Η ψύξη είναι το κλειδί για να διατηρηθούν φρέσκα. Τα κεράσια πρέπει να είναι στο ψυγείο σε πλαστική σακούλα. Αλλά μην τα πλύνετε αν δε σκοπεύετε να τα φάτε αμέσως γιατί η υπερβολική υγρασία σε συνδυασμό με το κρύο τα σαπίζει.

Πηγή: iefimerida.gr

Sunday 14 June 2015

Έχετε ληγμένο γιαούρτι στο ψυγείο σας; Μην το πετάξετε!

Έχετε στο ψυγείο σας γιαούρτι και δεν προλάβατε να το καταναλώσετε όλο πριν λήξει; Δείτε τις τέσσερις φανταστικές χρήσεις του που μέχρι σήμερα αγνοούσατε!

Χρησιμοποιήστε το...

... για την περιποίηση του κήπου σας!
Και όμως! Το γιαούρτι είναι θρεπτικό όχι μόνο για εμάς αλλά και για τα λουλούδια μας! Αναμείξτε σε ένα δοχείο ψεκάσματος ίση ποσότητα νερού και γιαουρτιού και ψεκάστε τα λουλούδια και τα λαχανικά σας στον κήπο ή στο μπαλκόνι σας!

Τα λαχανικά σας θα είναι πιο νόστιμα και τα λουλούδια σας πιο φρέσκα!

...στην επιδερμίδα σας!
Τι γιαούρτι κάνει καλό στην επιδερμίδα είτε όταν το τρώμε είτε όταν το βάζουμε κατευθείαν στο δέρμα μας! Τι μπορείτε να κάνετε; Βάλτε το για 2 λεπτά στο φούρνο μικροκυμάτων και απλώστε το σε όλο σας το πρόσωπο. Αφήστε το να κρυώσει για περίπου 20 λεπτά και έπειτα ξεβγάλτε με άφθονο ζεστό νερό.

Οι πόροι σας θα καθαρίσουν και αμέσως θα νιώσετε την επιδερμίδα σας πιο σφιχτή!
Επίσης αν αρπάξατε λίγο στην παραλία από τον καυτό ήλιο, απλώστε το γιαούρτι κατευθείαν στο δέρμα σας και αυτό θα σε ενυδατώσει και θα σας ανακουφίσει από τους πόνους του καψίματος!

... στα κατοικίδιά σας!
Το ξέρατε ότι το ληγμένο γιαούρτι κάνει πολύ καλό στο πεπτικό σύστημα του σκύλου ή της γάτα σας; Και όμως!

Οι κτηνίατροι συμβουλεύουν δύο φορές το μήνα να δίνουμε στα κατοικίδιά μας λίγη ποσότητα ληγμένου γιαουρτιού καθώς το βακτήριο που περιέχεται σε αυτό βοηθάει πολύ το πεπτικό τους σύστημα.
Κάθε 15 μέρες λοιπόν βάλτε στο μπολάκι του κατοικιδίου σας ¼ του φλιτζανιού ληγμένο γιαούρτι και μην αγχώνεστε, ο πιστός σας φίλος θα το φάει!

mothersblog

madata

... στη λεκάνη της τουαλέτας!
Υπάρχει λύση για όποιον θέλει μια καθαρή κι αστραφτερή λεκάνη: πρόκειται για το ληγμένο γιαούρτι!  
Αρκεί να το ρίξουμε μέσα στη λεκάνη της τουαλέτας λίγο πριν κοιμηθούμε και να το αφήσουμε όλη τη νύχτα. Το γιαούρτι θα ανανεώσει τα καλά βακτήρια και την ίδια ώρα οι οσμές θα εξαφανιστούν.

koutipandoras

Sunday 7 June 2015

Τα βότανα (αρωματικά φυτά) της Κρήτης
Herbs and spices of Crete

Η χλωρίδα της Κρήτης λόγω του εύκρατου και θερμού κλίματος της ξεχωρίζει σε σχέση με άλλες περιοχές της Μεσογείου. Στην Κρήτη υπάρχουν περίπου 2000 διαφορετικά είδη φυτών εκ' των οποίων τα 160 περίπου από αυτά είναι ενδημικά. Το αξιοσημείωτο είναι ο μεγάλος αριθμός διαφορετικών ειδών σε μία τόσο μικρή έκταση και κυρίως οι ισορροπίες που έχουν διαμορφωθεί μεταξύ τους.
Δυστυχώς όμως η ανθρώπινη παρέμβαση στην ακτογραμμή ή υπερβόσκηση και φυσικά η κάλυψη αγροτικών εκτάσεων έχουν περιορίσει το χώρο αλλά και τον πληθυσμό των φυτών.
Οι ευεργετικές ιδιότητες των αρωματικών φυτών ήταν γνωστές από την αρχαιότητα, οι αρχαίοι έλληνες τα χρησιμοποιούσαν ως αφέψημα, βάμμα, επίθεμα και σε σκόνη θρυμματισμένα. Βασική συμβολή έχουν τα αρωματικά φυτά στην ευεξία και στην αντιμετώπιση πολλών ασθενειών. Χρησιμοποιούνται εδώ και αιώνες στην φαρμακευτική στην αρωματοποιία και στην μαγειρική.
Δίκταμο ή έρωντας (oregano dictamnus)
Ενδημικό φυτό της Κρήτης μέλος της οικογένειας των ριγανοειδών. Καταναλώνεται ως ρόφημα κυρίως.
Το δίκταμο έχει αντισηπτική δράση, τονωτική και αντισπασμωδική. Χρησιμοποιείται για την επούλωση των τραυμάτων, ως καταπραϋντικό του πεπτικού συστήματος, καθώς και κατά της γρίπης και του κρυολογήματος. Δρα σπασμολυτικά και συμβάλει στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση των κυκλοφορικών και καρδιολογικών προβλημάτων, ανακουφίζει από πονοκεφάλους, και στομαχικές διαταραχές, πονόδοντους και αποστήματα. Ενεργεί επίσης, ως αντιδιαβητικό, εμμηναγωγό αλλά και ως αφροδισιακό.
Φασκόμηλο (salvia fruticosa)
Φυτό που φύεται σε όλη την Ελλάδα.
Το φασκόμηλο με τη μορφή αφεψήματος είναι ιδανικό για την θεραπεία της στοματικής κοιλότητας σε περιπτώσεις όπως, άφτρες, φαρυγγίτιδακαι κατά της ουλίτιδας. Ελαττώνει τα αέρια του εντέρου, είναι διουρητικό και εμμηναγωγό. Επίσης έχει αντιβιοτική, αντιμικροβιακή, αντισπασμωδική δράση. Πάντως η χρήση του πρέπει να γίνεται με σύνεση γιατί υπάρχουν περιπτώσεις δηλητηρίασης από υπερβολική κατανάλωση.
Λαδανιά ή αγκίσαρος (Cistus creticus)
Φυτό που φύεται στην Κρήτη στη περιοχή που περιβάλει το χωριό Σίσσες Μυλλοποτάμου.
Πρόπολη για την μέλισσα. Χρησιμοποιείται ως αφέψημα τα φύλα του και οι βολβοί του. Το σημαντικότερο μέρος του όμως είναι η ρητίνη που βγάζουν τα φύλα και τα κλαδιά του με μηχανικό τρόπο με ένα είδος εργαλείου το ''αργαστήρι''. Κατά τους θερινούς μήνες κυρίως το μεσημέρι οι παραγωγοί βγαίνουν για συγκομιδή.
Χωρίς να τραυματίζουν το φυτό χτενίζουν με το ''αργαστήρι'' με τα πλαστικά πλέον λουριά του το φυτό (δερμάτινα στο παρελθόν). Έπειτα από δύο ημέρες αφαιρούν την ρητίνη από τις πλαστικές λουρίδες με το ξυστρί και την συγκεντρώνουν. Το όνομα αυτής της ρητίνης είναι Αλάδανος ή Λάβδανο. Παρουσιάζει ισχυρή αντιμικροβιακή και αντιλευχαιμική δράση και οι Μυλοποταμίτισες το χρησιμοποιούσαν ως υπόθετο κατά του καρκίνου της μήτρας. Επίσης έχει καλά αποτελέσματα κατά της αυπνίας του πονόδοντου και του τετάνου. Με τους καρπούς του φυτού φτιάχνεται ένα αφέψημα που σταματά τις εντερικές διαταραχές. Με τα φύλλα παρασκευάζεται ένα αρωματικό, διεγερτικό και καταπραϋντικό αφέψημα. Παλαιότερα οι αρτοποιοί το έβαζαν στους φούρνους τους για να αρωματίζουν το ψωμί και εξάγεται ακόμα στις αραβικές χώρες για χρήση ως θυμίαμα.
Μαντζουράνα (origanum microphyllum)
Ανθίζει από τον Ιούλιο ως τον Αύγουστο και η συγκομιδή του γίνεται την ίδια περίοδο. Έχει διάφορες ιδιότητες όπως αντισηπτικές, διουρητικές και αντιπαρασιτικές. Καταναλώνεται με τη μορφή αφεψήματος σε συνδυασμό με Μαλοτήρα.
Μαλοτήρα (sideritis syriaca)
Ένα είδος τσαγιού του βουνού που φύεται σε ξηρά και άγονα μέρη όπως τα βουνά της Κρήτης.
Στην αρχαία Ελλάδα χρησιμοποιούταν στην επούλωση τραυμάτων από μέταλλα εξ' ου και το λατινικό sideritis. Με την σημερινή ονομασία απαντάται σε ενετικά κείμενα ως male-(ασθένια)-tirare-(σύρω). Συλλέγεται κατα την περίοδο της ανθοφορίας του το Ιούλιο και καταναλώνεται ως αφέψημα. Θεωρείται ότι, έχει καταπραϋντική δράση για το στομάχι είναι διουρητικό και βοηθάει στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων των κρυολογημάτων.
Θρούμπα ή θρύμπα ή θρούμπι (satureja thymbra)
Πολυετής θάμνος που φύεται κυρίως σε ξηρά και άγονα μέρη όπως επίσης σε δάση και φαράγγια.
Ανθίζει από τον Ιούνιο έως τον Αύγουστο, η ίδια περίοδος είναι και η περίοδος συγκομιδής. Θεωρείται ως φαρμακευτικό φυτό και ως μελισσοκομικό φυτό. Η οσμή του μοιάζει πολύ με το θυμάρι και τη ρίγανη. Χρησιμοποιείται στην μαγειρική ως αντιοξειδωτικό σε βαριά κυρίως φαγητά και φαγητά με πολύ λίπος. Θεωρείται πως επιδρά θετικά σε άτομα με διαταραχές της όρεξης και δρα ως καταπραϋντικό στους ρευματικούς πόνους.
Θυμάρι ή αγριοθύμαρο (coridothymus capitalus)
Φυτό που φύεται σε ξηρά μέρη κυρίως.
Ανθίζει από τον Ιούνιο ως τον Ιούλιο και έχει την ίδια περίοδο συγκομιδής. Στην Κρήτη υπάρχουν δύο είδη θυμαριού αυτό με τα λευκά άνθη και αυτό με τα γαλάζια. Η σημασία του στην μελισσοκομία είναι αδιαπραγμάτευτη καθώς από τα άνθη του προκύπτει το περιβόητο θυμαρίσιο μέλι. Κύριο συστατικό του είναι η θυμόλη ως αιθέριο έλαιο στα φύλα και τα άνθη του Το θυμάρι λειτουργεί ως αντισηπτικό διουρητικό αντιπαρασιτικό και ως αντιπυρετικό. Χρησιμοποιείται στην κοσμετολογία και στα σκευάσματα προστασίας των δοντιών και των ούλων. Στη μαγειρική χρησιμοποιείται σε μικρές ποσότητες σαν αρωματικό και ως λιποδιαλυτής σε λιπαρά φαγητά. Καταναλώνεται ως αφέψημα σε πολύ μικρές ποσότητες με άλλα βότανα.
Φλαμούρι ή Φιλύρα ή Τίλιο (Tilia cordata)
Δέντρο που ευδοκιμεί σε ορεινές περιοχές της Κρήτης,
σε μικρούς αριθμούς, σε αντίθεση με τα δάση της Ηπείρου και της Μακεδονίας. Υπεραιωνόβιο δέντρο που φτάνει τα 30 μέτρα ύψος, με μαλακό ξύλο που χρησιμοποιείται στη ξυλογλυπτική, δημιουργεί ταξιανθίες το Μάιο ως τον Ιούνιο και καρδιόσχημα φύλα. Τα άνθη του χρησιμοποιούνται ως αφέψημα που θεωρείται καταπραϋντικό για το στομάχι μαλακτικό, σπασμολυτικό εφιδρωτικό και αποχρεμπτικό. Πολλά δέντρα φλαμουριάς υπήρχαν κατά την Μινωική εποχή και ιδιαίτερα στην δυτική Κρήτη. Πλέον τα συναντάμε σπάνια σε καλλιέργειες ιδιωτικής -κυρίως- καλλιέργειας και χρήσης.
Χαμομήλι (marticaria chamomila)
Μονοετές ποώδες φυτό που φύεται σε όλη την Ευρώπη και ανθίζει από τον Ιούνιο ως τον Αύγουστο.
Η συγκομιδή του γίνεται στην ίδια περίοδο με αυτή της ανθοφορίας. Θεωρείται ως ένα από τα σπουδαιότερα βότανα καθώς λειτουργεί καλά στον καθαρισμό του δέρματος, κατά της δυσπεψίας, κατά των νευρικών διαταραχών και κατά της αϋπνίας. Χρησιμοποιείται πολύ στην κοσμετολογία ως αρωματικό, στην μαγειρική, στις σαλάτες και την ζαχαροπλαστική ως άρτυμα.
Δεντρολίβανο ή Αρισμαρί (rosmarinus officinalis)
Αρωματικός πολυετής αειθαλείς θάμνος με κυανά άνθη.
Το συγκεκριμένο είδος ονομάζεται και φαρμακευτικό. Από τα φύλα εξάγεται ένα υγρό που χρησιμοποιείται στην φαρμακευτική για την αντιμετώπιση των ρευματισμών, ως αντιβηχικό και για διάφορους ερεθισμούς της στοματικής κοιλότητας. Από τους βλαστούς του εξάγεται αιθέριο έλαιο που χρησιμοποιείται στην αρωματοποιεία, την σαπωνοποιεία και με κατάλληλη επεξεργασία στην παρασκευή εντομοκτόνων. Το δενδρολίβανο χρησιμοποιείται ευρέως στην κρητική κουζίνα σε διάφορες συνταγές αλλά και στην ζαχαροπλαστική σε γλυκά του κουταλιού.
Δάφνη (laurus nobilis)
Πολυετές θανμώδές ή δενδρώδες φυτό που ευδοκιμεί σε ασβεστολιθικά και καλά αρδευόμενα εδάφη.
Στην μυθολογία της αρχαίας Ελλάδας αναφέρεται ότι η μάντης Πυθία μασούσε φύλα δάφνης για να μπει σε κατάσταση νιρβάνας και να δώσει χρησμούς και προφητείες. Χρησιμοποιείται στην κοσμετολογία ως αρωματικό. Το αφέψημα του χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με άλλα βότανα για την ανακούφιση από ρευματισμούς και για την αποκατάσταση στις θλάσεις των μυών. Το αιθέριο έλαιο που εξάγεται από φύλα και καρπούς (δαφνέλαιο) χρησιμοποιείται στην παρασκευή εντομοκτόνων και παρασιτοκτόνων. Τα φύλα της δάφνης λόγω της καταπραϋντικής δράσης τους για το στομάχι, σε συνδυασμό με το ευχάριστο άρωμα τους, χρησιμοποιούνται ως άρτυμα στην μαγειρική, στην συσκευασία ξηρών καρπών όπως της σταφίδας και των αποξηραμένων σύκων.
Βασιλικός (ocimum basilicum)
Πολυετές ποώδες φυτό που φύεται σε όλη την Ευρώπη.
Τα φύλα του έχουν εξαιρετικό άρωμα και η γεύση του είναι πολύ ήπια και ευχάριστη. Χρησιμοποιείται πολύ στην μαγειρική ως άρτυμα σε διάφορες συνταγές. Εμβαπτίζεται σε λάδι και συνοδεύει άριστα τις σαλάτες μας και τα λευκά τυριά. Έχει καταπραϋντική δράση ως αφέψημα στις νευρικές ημικρανίες, στο έντερο και λειτουργεί ως χωνευτικό. Το εκχύλισμα βασιλικού λειτουργεί θεραπευτικά στις στοματίτιδες, στον επιχείλιο έρπητα , κατά της τυπικής ναυτίας αλλά και της ναυτίας της εγκυμοσύνης.

originalcrete

Thursday 4 June 2015

Πεντακάθαρες οικογενειακές
παραλίες της Αττικής με αμμουδιά

Συγκεντρώσαμε πέντε πεντακάθαρες παραλίες της Αττικής με άμμο, για να φτιάξουν τα παιδιά τα απαραίτητα καστράκια. Σπεύσατε όσο ακόμη δεν είναι ασφυκτικά γεμάτες και... καλές βουτιές!
Πόρτο Γερμενό -Προσήλι
Το Πόρτο Γερμενό βρίσκεται λίγο μετά το Αλεποχώρι και την Ψάθα. Θα χρειαστεί να οδηγήσετε λίγο παραπάνω, αλλά τόσο το τοπίο, όσο και οι πέντε παραλίες σε παράταξη θα σας αποζημιώσουν για τον χρόνο σας. Τα πεντακάθαρα νερά σχεδόν βρέχουν τα αρμυρίκια που θα σας προσφέρουν γενναιόδωρα τη σκιά τους. Προσπερνώντας την βοτσαλωτή, και πιο πολυσύχναστη από τις πέντε παραλίες, αλλά και αυτήν του Αγίου Νικολάου, θα βρείτε τη μικρή καταπράσινη αμμουδερή παραλία δίπλα στο λιμανάκι, που είναι ιδανική για οικογένειες -όπως και το Σκάλωμα, στο Προσήλι.
Θα βρείτε παραλιακές ψαροταβέρνες που θα μπορέσουν να ικανοποιήσουν την μετά το μπάνιο πείνα σας.
Aπόσταση: Βρίσκεται περίπου 60 χιλιόμετρα μακρυά από το κέντρο της Αθήνας. Υποθέτοντας ότι ξεκινάτε από το Σύνταγμα, θα χρειαστείτε λίγο περισσότερο από μία ώρα για να φτάσετε στις παραλίες του Πόρτο Γερμενό. 
Δείτε τον χάρτη, εδώ
Κόκκινο λιμανάκι
Αν θέλετε να κατευθυνθείτε προς Ανατολάς, το Κόκκινο Λιμανάκι, 1,5 χιλιόμετρο από το λιμάνι της Ραφήνας, είναι μια εξαιρετική επιλογή. Το όνομά της οφείλεται στα κόκκινα βράχια που την περιβάλλουν, χαρίζοντάς της την απαραίτητη προστασία απ’ τους καλοκαιρινούς βοριάδες. Η παραλία είναι κατάλληλη για παιδιά, αφού διαθέτει άμμο, φυσική σκιά και είναι, συνήθως, ήσυχη.
Ακριβώς πάνω από τα σκαλάκια της το «Μπαλκόνι», με την υπέροχη θέα, σερβίρει θαλασσινές νοστιμιές αλλά και ωραία κρεατικά.
Απόσταση: Ξεκινώντας από το κέντρο, μπορείτε να είστε εκεί σε λιγότερο από 40 λεπτά. Θα την βρείτε εύκολα μετά τη Ραφήνα, ακολουθώντας τις πινακίδες που γράφουν (σωστά μαντέψατε) «Κόκκινο Λιμανάκι».
Δείτε εδώ τον χάρτη.
Καβούρι
Το Καβούρι βρίσκεται δίπλα στο κέντρο της Αθήνας (λίγο πριν τη Βουλιαγμένη), έχει κρυστάλλινα, γαλάζια νερά και πολλά σημεία με τέλεια, αψεγάδιαστη αμμουδιά. Οι μικρές παραλίες είναι ελεύθερες -χωρίς είσοδο, δηλαδή- και σε κάποια σημεία υπάρχουν ξαπλώστρες/ομπρέλες και ό,τι άλλο μπορεί να χρειαστεί μια οικογένεια. Προλάβετε όσο είναι ακόμη νωρίς, γιατί μετά τα μέσα Ιουνίου δεν θα χωράτε!
Απόσταση: Σε μισή ώρα, χωρίς κίνηση, μπορείτε να βρίσκεστε στο Καβούρι.
Δείτε τη διαδρομή, εδώ.
Δασκαλειό
Mια ακόμη πεντακάθαρη, αμμουδερή και ήσυχη παραλία βρίσκεται κοντά στην Κερατέα. Το Δασκαλειό, ο κόλπος μετά την πολυσύχναστη Κακιά Θάλασσα, χωρίζεται σε μικρότερους κολπίσκους. Το Δεύτερο Λιμανάκι, είναι απ’ τους γραφικότερους κολπίσκους στο Δασκαλειό. Το 1/3 της παραλίας καταλαμβάνει το beach bar –για όσους προτιμούν ξαπλώστρα και σκιά. Αν θέλετε περισσότερη ησυχία -και λιγότερη επαφή με τον πολιτισμό- κατά τις βουτιές σας, μπορείτε να πάτε σε κάποιο απ’ τους επόμενους μικρούς κόλπους.
Απόσταση: Σε 50 περίπου λεπτα, θα βρίσκεστε στους γαλάζιους κολπίσκους.
Δείτε αναλυτικές οδηγίες εδώ.
Χάρακας
Στα όρια των Δήμων Λαυρίου και Κερατέας, βρίσκεται η γαλάζια παραλία Χάρακας. Θα την αναγνωρίσετε από την ταμπέλα στα αριστερά του δρόμου που λέει «Παραδοσιακός Οικισμός Χάρακα». Πεντακάθαρα νερά, αμμουδιά για αμμό-κατασκευές και αρκετή άπλα για τις ψάθες και τις ομπρέλες, σας περιμένουν προκειμένου για τις πρώτες ήσυχες βουτιές. Τα τελευταία χρόνια, στο Χάρακα υπάρχει και beach bar, απ’ όπου μπορείτε να προμηθευτείτε νερό, σνακς, καφεδάκια και, σε μεγάλα γλέντια, γρανίτες για τα παιδιά.
Απόσταση: Σε απόσταση 65 σχεδόν χιλιομέτρων από το κέντρο της πρωτεύουσας, ο Χάρακας απαιτεί μία τουλάχιστον ώρα από το χρόνο σας.
Δείτε εδώ τη διαδρομή.
mama365

Tuesday 2 June 2015

Η ιστορία του παγωτού - The History of Ice Cream

Της διατροφολόγου Ορσαλίας Ψαρίδη

Τα παγωτά, ή ακριβέστερα τα παγωμένα γλυκίσματα, δρόσιζαν ουρανίσκους ήδη στην Κίνα του 17ου π.χ, στην αρχαία Αίγυπτο και την Περσία καθώς και στην Αυτοκρατορική Ρώμη.


Η ιστορία τους, η εξέλιξη και η εξάπλωσή τους, είναι στενά συνδεδεμένες με την ανάπτυξη της τεχνογνωσίας, της μεταφοράς, της διατήρησης του πάγου και της ψύξης των τροφών.
Η προέλευση τους είναι ασαφής καθώς τα θολά ιστορικά στοιχεία φλερτάρουν με τον μύθο.
Μία ιστορία που οι ραββίνοι αγαπούσαν να εξιστορούν (χωρίς να αναφέρεται στην Βίβλο), ήταν αυτή που ο Ισαάκ προσέφερε στον Αβραάμ γάλα κατσίκας ανακατεμένο με χιόνι λέγοντάς του «Ο ήλιος καίει, δροσίσου».

Γραπτές μαρτυρίες μας πληροφορούν, ότι ο αυτοκράτορας Cheng Tang ο Τέλειος ( 1675–1646 π.χ.), της δυναστείας Shang, απασχολούσε 94 άνδρες σε συνεχή ετοιμότητα, για να προμηθεύουν το παλάτι με χιόνι και πάγο από τα Ιμαλάια, που τα φύλασσαν σε υπόγειες αποθήκες.
Η συλλογή και η αποθήκευση του πάγου και του χιονιού, έχουν καταγραφεί στο Shih Ching – Οι Κανόνες της Τροφής του 1100 π.χ. Ανάμεσα στις χρήσεις τους, ήταν ένα πρόδρομο παγωτό, παρασκευασμένο από ρυζάλευρο, γάλα συχνά από νεροβούβαλο, σιρόπι ρυζιού και μυρωδικά είτε ανακατεμένο με χιόνι, είτε τοποθετημένο σε δοχείο το οποίο περιβαλλόταν από χιόνι και αλάτι (που επιβραδύνει την τήξη του).

Από τους δρόμους του εμπορίου, η Περσική Αυτοκρατορία γνωρίζει και υιοθετεί τα παγωμένα γλυκίσματα, περίπου πριν 2.500 χρόνια, καθώς γνώριζαν πως να διατηρούν το χιόνι καθ΄όλην την διάρκεια των καυτών καλοκαιρινών μηνών. Αποθήκευαν το χιόνι στα δροσερά yakhchal (yak=πάγος chal=λάκκος ), μεγάλοι υπόγειοι και υπέργειοι χώροι, κατασκευασμένοι από ειδικό κονίαμα (sārooj), από άμμο, πηλό, ασβέστη, τρίχα κατσίκας και στάχτη σε συγκεκριμένες αναλογίες, και το οποίο ήταν κακός αγωγός της θερμότητας. Το οικοδόμημα είχε θόλο που έφτανε σε ύψος έως 18 μ. και αεραγωγούς, εξασφάλιζε δε, χαμηλή θερμοκρασία κατά την διάρκεια των θερμών καλοκαιρινών μηνών σε τρόφιμα, νερό και χιόνι.
Έπιναν αρχικά συμπυκνωμένο χυμό φρούτων, ανακατεμένο με χιόνι, το sharbat, όταν ο καιρός ήταν ζεστός. Αργότερα, το falοοdeh παγωμένο γλύκισμα από ροδόνερο, φιδέ από άμυλο καλαμποκιού, γάλα και ζάχαρη, αναμεμιγμένα με πάγο αρωματισμένο με λεμόνι, σαφράν και άλλα μυρωδικά, σερβιριζόταν στα αυτοκρατορικά γεύματα.
Οι μασταμπάς (βαθμιδωτοί πυραμιδοειδείς τάφοι) της ερήμου, είναι διακοσμημένοι εσωτερικά με χρονικά – σκηνές της καθημερινής ζωής. Έτσι γνωρίζουμε από τα Αιγυπτιακά ιερογλυφικά, ότι τοποθετούσαν νερό σε ρηχούς δίσκους από πηλό. Η ταχεία εξάτμιση λόγω της ζέστης και η χαμηλή νυκτερινή θερμοκρασία πάγωνε το νερό και σχηματιζόντουσαν μικρά κομμάτια πάγου, τα οποία στην συνέχεια γλύκαιναν με μέλι και χουρμάδες ή άλλα φρούτα.
Δούλοι δρόσιζαν χυμούς φρούτων με μεγάλες βεντάλιες από φύλλα φοίνικα ενώ ¨γρανίτα¨ από μείγμα πάγου, φρούτων και νέκταρ, μυθολογείται ότι προσέφερε η Κλεοπάτρα στους Ρωμαίους στρατηγούς Γάιο Ιούλιο Καίσαρα και Μάρκο Αντώνιο στα πλούσια γεύματα που τους παρέθετε.

Στον Ελλαδικό χώρο, γνώριζαν τεχνικές ψύξης όπως μας πληροφορεί ο Αθηναίος ο Ναυκρατίτης – 3ος μ.χ. αιώνα (Δειπνοσοφιστών Γ΄123). Στην Κίμωλο, κατασκεύαζαν ορυκτά ψυγεία μέσα σε βράχους για το καλοκαίρι, όπου όταν βάλουν πήλινα αγγεία με χλιαρό νερό, τα παίρνουν τόσο κρύα όσο το χιόνι. Στο ίδιο έργο αναφέρεται, ότι ο Αλέξανδρος στην πολιορκία της Ινδικής πόλης Πέτρα, έδωσε εντολή να ανοίξουν τριάντα μεγάλους λάκκους-ψυγεία, να τους γεμίσουν με χιόνι και να τους καλύψουν με κλαδιά δρυός, έτσι ώστε να διατηρείται το χιόνι για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Επίσης, ότι όταν κάποιοι φιλοξενούσαν τον ποιητή Συμωνίδη σε περίοδο υπερβολικής ζέστης, οι οινοχόοι ανακάτευαν με χιόνι το κρασί.
«Να πιει κρασί
ζεστό δε θα δεχόταν κανείς,αλλ΄ αντίθετα πολύ
κρασί κρυωμένο σε πηγάδι κι ανάμικτο με χιόνι
αναφέρει λίγο πιο κάτω ο Αθηναίος».

Πάγος ή χιόνι τα οποία μεταφερόντουσαν με ζώα από τα κοντινά βουνά, φυλασσόντουσαν προσεκτικά σε κατάλληλη φυσική η τεχνητή αποθήκη (υπόγειο, φρέαρ, πηγάδι, βράχος, σπηλιά) τυλιγμένα με υφάσματα και ανάμεσα σε άχυρα. 
Ανάμεσα στα δεκάδες είδη αγγείων που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες ήταν και οι ψυκτήρες, αγγείο ψύξης του κρασιού που αποδεικνύουν κάποια τεχνογνωσία ψύξης, κυρίως του κρασιού.
Θεωρείται βέβαιον, ότι οι Έλληνες είχαν γνωρίσει τα παγωμένα γλυκίσματα από άλλους λαούς, λόγω των πολλών επαφών που είχαν (εμπόριο, αποικίες κ.α. ) δεν υπάρχουν όμως επαρκή στοιχεία που να βεβαιώνουν ότι είχαν υιοθετήσει την διατροφική αυτή απόλαυση. Ίσως επειδή οι Έλληνες είχαν αυστηρές και λιτές διατροφικές συνήθειες και η γαστρονομική υπερβολή, εθεωρείτο δείγμα μαλθακότητας, πολυτέλειας και παρακμής. 


Στους Ρωμαϊκούς χρόνους, λεγεωνάριοι και δούλοι οι οποίοι ανήκαν στο κράτος, έφερναν στις ειδικές αποθήκες και από εκεί στην κουζίνα του εκάστοτε αυτοκράτορα, μεγάλα κομμάτια πάγου από τα Απέννινα όρη, τον Βεζούβιο και την Αίτνα. Το εμπόριο του ¨λευκού χρυσού¨ ήταν σημαντική πηγή εσόδων αλλά και απόλαυσης για την Ρώμη της χλιδής και της υπερβολής. Τον πάγο χρησιμοποιούσαν κυρίως, για να ψύχουν το κρασί και τις τροφές. Λέγεται ότι ο Νέρων, ο νεαρότερος αυτοκράτορας της Ρώμης, που κυνηγούσε τις απολαύσεις και την πολυτέλεια, προτιμούσε να δροσίζεται με ένα μείγμα από χιόνι, μέλι και πολτό φρούτων και να το σερβίρει στα πολυπληθή συμπόσια που οργάνωνε.
Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (23 μ.Χ – 79 μ.Χ) πολυγράφος Ρωμαίος στρατιωτικός, φυσικός, φιλόσοφος κ.α., σύγχρονος του Νέρωνα, στο έργο του «Φυσική Ιστορία» (Naturalis Historia) παραθέτει σχετική συνταγή: “ρόφημα που παρασκευάζεται από 2 μερίδια τριμμένου πάγου, όπου το ένα αναμειγνύεται με μέλι, το άλλο με χυμούς φρούτων ”.

Πολύ δημοφιλές ποτό στους Άραβες, Ινδούς, Πέρσες, Μογγόλους, Τούρκους και όλους τους λαούς της Δυτικής και Νότιας Ασίας, ήταν το σερμπέτι ή Sharbat ή Sherbet (Αραβικά: شربت Sharbt ,στα Περσικά/ Ουρντού: شربت Sharbat και στα Τούρκικα:Şerbet ).
Οι Άραβες καλλιεργούσαν περί τα 400 είδη λουλουδιών και βοτάνων για να αρωματίζουν τα σερμπέτια. Παρόν στην καθημερινή ζωή, σε γάμους και γιορτές, η βασική συνταγή του, περιλαμβάνεται στο Kitab al Ṭabīḫ – Η Βίβλος των Εδεσμάτων, του 12ου μ.χ. αιώνα, το παλαιότερο γνωστό βιβλίο μαγειρικής του Αραβικού κόσμου. Παρασκευαζόταν από χυμό φρούτων ή/και πέταλα λουλουδιών, ανθόνερα, μέλι ή ζάχαρη από ζαχαροκάλαμο και καρυκεύματα, με έντονα γλυκιά γεύση και σερβιριζόταν παγωμένο.
Οι Άραβες κατέκτησαν το 800 μ.χ. την Σικελία φέρνοντας μαζί τους τέχνες, ήθη και συνήθειες, ανάμεσα στις οποίες ήταν και το σερμπέτι. Οι Σικελοί απλοποίησαν την συνταγή, προσέθεσαν πολτό ζουμερών Σιτσιλιάνικων φρούτων και χιόνι από την Αίτνα, δημιουργώντας μια παραλλαγή του sherbet και πρόδρομο της σημερινής γρανίτας, το sorbetto.

Κατά την διάρκεια των σκοτεινών μεσαιωνικών χρόνων, τα παγωμένα γλυκίσματα και γενικώς τα γλυκίσματα, σύμβολα των γήινων απολαύσεων του σώματος, δηλ. της αμαρτίας, εθεωρούντο απαγορευμένα. Η ελίτ και ο κλήρος, καθώς είχαν πρόσβαση τόσο στα ακριβά και δυσεύρετα αγαθά, όσο και στην συγχώρεση των αμαρτιών, συνέχιζαν να γεύονται την αμαρτωλή δροσιά τους.
Οι Σταυροφόροι, επιστρέφοντας από τα Άγια Χώματα και την Ιερή πνευματική αποστολή τους, έφεραν μνήμες και εμπειρίες, τραύματα, λάφυρα και νέες συνταγές Εκλεπτυσμένα sherbet, μεθυστικά αρωματισμένα με γιασεμί και ανθούς εσπεριδοειδών, γλύκαιναν με ισχυρή δόση εξωτισμού τα πλούσια τραπέζια της Ευρώπης του Μέσου και Ύστερου Μεσαίωνα.
Ο Μάρκο Πόλο ,κατά την διάρκεια της 18χρονης παραμονής του στην Κίνα, έμπιστος του Κουμπλάι Χαν του Μεγάλου, αυτοκράτορα της Κίνας, γνώρισε όλα τα τεχνολογικά “θαύματα¨ της αχανούς χώρας και γεύθηκε όλα τα περίεργα πιάτα. Στο «Βιβλίο των θαυμάτων του κόσμου» – οι καταγεγραμμένες σημειώσεις του 24χρονου οδοιπορικού του στην Ασία και Άπω Ανατολή, το οποίο κυκλοφόρησε τον 13ο μ.χ.αιώνα, πληροφορούσε την Ευρώπη μεταξύ όλων των άλλων και για τα παγωμένα γλυκίσματα και τις συνταγές τους, όπως και για τον Κινέζικης επινόησης τρόπο παρασκευής πάγου, όχι μόνο χρησιμοποιώντας το χιόνι του χειμώνα, αλλά ανακατεύοντας το νερό με νιτρικό κάλιο.
Στην Αναγεννησιακή Φλωρεντία, η οικογένεια των Μεδίκων, ισχυρή οικογένεια με επιρροή σε όλη την Ευρώπη, διοργάνωσε και χρηματοδότησε διαγωνισμό για το καλύτερο κρύο επιδόρπιο η κατ΄άλλες πηγές για το σπανιότερο έδεσμα. Ο Cosimo Ruggeri, πτηνοτρόφος και ερασιτέχνης μάγειρας, κέρδισε το 1ο βραβείο, με το παγωμένο επιδόρπιό του από γλυκό χυμό φρούτων και πάγο – sorbet και απέκτησε μεγάλη φήμη. Όταν η Αικατερίνη των Μεδίκων το 1533, πήγε στην Γαλλία για να παντρευτεί τον Δούκα της Ορλεάνης, μετέπειτα βασιλιά Ερρίκο τον Β΄, πήρε μαζί της προσωπικό, μεταξύ των οποίων και τον διάσημο Ruggeri.
Mία άλλη εκδοχή, την οποία υιοθετεί και το Μουσείο Παγωτού της Μπολόνια, αναφέρει τον Ruggeri ως έμπιστο αλχημιστή και αστρολόγο της Αικατερίνης των Μεδίκων, ο οποίος την συνόδευσε στην Γαλλία για τον γάμο. Η γνώση του αυτή της Αλχημείας, δηλ. της αλληλεπίδρασης των στοιχείων, θεωρείται ότι τον κατέστησαν ικανό να δημιουργεί τα παγωμένα γλυκά μίγματα που εντυπωσίασαν την Γαλλική αυλή και αριστοκρατία.
Η πλούσια κουλτούρα της Ιταλικής Αναγέννησης, επηρέασε την Γαλλία και την υπόλοιπη Ευρώπη και άρχισε μια σταδιακή μεταρρύθμιση στις τέχνες μεταξύ των οποίων και της ζαχαροπλαστικής.
Στα τέλη του 16ου αιώνα ο Bernando Buantalenti, πολυτάλαντος αρχιτέκτονας, μηχανικός, σκηνογράφος και καλλιτέχνης με ασίγαστη δημιουργικότητα, επ΄ευκαιρία ενός εορτασμού προς τιμήν βασιλικής ισπανικής αποστολής, την διοργάνωση του οποίου του είχε αναθέσει ο Μέγας Δούκας Cosimo των Μεδίκων, ανάμεσα σε θεατρικές παραστάσεις, πυροτεχνήματα και ρωμαϊκή χλιδή, προσφέρει ένα sorbet με αλάτι (για να μειώσει τη θερμοκρασία τήξης), λεμόνι, ζάχαρη, αυγά, μέλι, γάλα και μια σταγόνα κρασιού, αρωματισμένο με περγαμόντο και πορτοκάλι.
Εμπειρογνώμονας στην διατήρηση του πάγου, είχε εφεύρει και εφαρμόσει δική του τεχνική, όπου σε ημιυπόγεια κελάρια, δημιούργησε κατασκευές με κενό χώρο γεμισμένο με φελλό, επενδεδυμένες με ξύλο, και αυλάκια που έτρεχε το νερό από τον πάγο που έλιωνε. Τα κελλάρια αυτά ,ήταν έξω από τα τείχη της Φλωρεντίας, λειτουργούσαν ως αποθήκες πώλησης πάγου στους πολίτες και η Via delle Ghiacciaie – η Οδός των Αποθηκών του Πάγου (σε ελεύθερη μετάφραση ) υπάρχει μέχρι σήμερα. Η γλυκειά αρωματική παγωμένη κρέμα του Buantalenti, η κρέμα Φλωρεντίνα, το sorbet με την προσθήκη των αυγών και του γάλακτος, ήταν ένα άλμα προς την κατεύθυνση του παγωτού, έτσι όπως το γνωρίζουμε σήμερα.
Τα παγωμένα επιδόρπια ήταν σχεδόν απαγορευμένα στον απλό λαό από τα αρχαία χρόνια, τόσο λόγω του υψηλού κόστους της προμήθειας και συντήρησης του πάγου και του χιονιού, της ζάχαρης αλλά και του ειδικού προσωπικού που ήξερε τα μυστικά για να τα παρασκευάσει. Το γευστικό αυτό προνόμιο περιοριζόταν στους βασιλείς και τους ευγενείς, τους σουλτάνους και στην αριστοκρατία, τους ιερείς και τους πλούσιους.
Καθώς ήταν μία ένδειξη ισχύος και πλούτου, ο πάγος στις γιορτές και στις δεξιώσεις παρουσιαζόταν σε πολλές διαφορετικές αλλά πάντα εντυπωσιακές μορφές και φόρμες. Περίτεχνες γλυπτές παραστάσεις από πάγο, δροσερά ζελέ, παγωμένα σορμπέ, γυάλινα η ασημένια μπωλ με επίστρωση πάγου και ενσωματωμένα φρούτα, μπωλ από χρωματιστό εδώδιμο πάγο κ.α., μάγευαν τις αισθήσεις, και δρόσιζαν την θερινή αριστοκρατική ραστώνη.

Το 1686 ο φτωχός Σικελός Francesco Procopio dei Coltelli, αναζητά μία καλύτερη τύχη στο Παρίσι. Η Γαλλία τότε ήταν στο απόγειο της δόξας της, ναυτική και στρατιωτική δύναμη, με βασιλιά τον Λουδοβίκο ΙΔ΄ τον επονομαζόμενο ¨Βασιλιά Ήλιο¨ , ο οποίος μαζί με την αυλή του, ζούσε μία σκανδαλωδώς σπάταλη ζωή, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού υπέφερε από πείνα, κρύο και αρρώστιες. Στο κλίμα αυτό, ανοίγει ένα μικρό καφέ στην αρχή, όπου πούλαγε τα σορμπέ που παρασκεύαζε όπως είχε μάθει από τον παππού του. Ο ίδιος ο Βασιλιάς Ήλιος, εκθειάζοντας δημόσια την πραμάτεια του, συμβάλλει στην μεγάλη του επιτυχία. Σύντομα ανοίγει ένα μεγαλύτερο καφέ το “Cafe Procope” που έμελλε να γίνει ένα από τα διασημότερα της Ευρώπης.
Ο Procopio προσκλήθηκε στο χρυσό παλάτι των Βερσαλλιών και έλαβε από τα χέρια του βασιλιά, την πατέντα, δηλ, το προνόμιο για την σχεδόν πλήρη αποκλειστικότητα της παρασκευής του ”παγωμένου νερού” (τη σημερινή γρανίτα), τα ”παγωτά φρούτων”, ”τα λουλούδια γλυκάνισου και κανέλας”, το ”παγωτό με χυμό λεμονιού” ή ”με χυμό πορτοκαλιού”, με ”κρέμα παγωτού” και ”σορμπέ φράουλας”. Στο cafe Procope σερβιριζόντουσαν επίσης τα εξωτικά ποτά, καφές και σοκολάτα ή μείγμα και των δύο, όπως συνήθιζε ο Βολταίρος που σύχναζε εκεί αργότερα.
Το cafe Procope κοντά στην Comédie Française, έγινε λογοτεχνικό στέκι, το στέκι των διανοούμενων, των καλλιτεχνών, των πολιτικών και κάθε ανθρώπου που ήθελε να είναι “μέσα στα πράγματα”. Υπάρχει ακόμα στην Rue de l’Ancienne Comédie, σερβίρει πλήρη γεύματα όπως και τα παγωτά και τα σορμπέ που γευόντουσαν ο Βολταίρος, ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ, ο Μπωμαρσαί, ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ, ο Βίκτωρ Ουγκώ κ.α.
Ο Δρόμος για την ευρεία κατανάλωση των παγωτών είχε ανοίξει και δειλά–δειλά, είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν οι πρώτες συνταγές στην Ευρώπη, που διψούσε για καινοτομίες. Η πρώτη συνταγή για “αρωματισμένο πάγο” δημοσιεύθηκε το 1674, στα γαλλικά στο έργο ¨Συλλογή των νέων, σπανίων, περίεργων και αξιοθαύμαστων δράσεων της Φύσης” (Recueil de curiosités rares et nouvelles de plus admirables effets de la nature) του Nicholas Lemery.
Συνταγές για σορμπέ και γρανίτες δημοσιεύθηκαν το 1694 στο έργο “Ο μοντέρνος Οικονόμος” ( Lo Scalco alla Moderna – The Modern Steward) του Antonio Latini.
Περίπου το 1700 δημοσιεύθηκε το βιβλίο ¨Η Τέχνη της παρασκευής του Παγωτού¨ (L’Art de faire des Glaces) αποκλειστικά αφιερωμένο στο παγωτό με συνταγές για παγωτά και σορμπέ με βερίκοκο, σοκολάτα, τριαντάφυλλο, καραμέλα κ.α.
Στις αρχές του 18ου αιώνα τα παγωτά, τα σορμπέ και οι γρανίτες, μη τελειοποιημένα ακόμα, είχαν κατακτήσει τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, σερβιριζόντουσαν σε καφέ και εστιατόρια της Βενετίας, του Τορίνο, της Νάπολης, του Μιλάνο και του Παλέρμο και τα ειδικά μενού με βάση το παγωτό ήταν πολύ δημοφιλή.  Το παγωτό έγινε αντικείμενο πολλών πειραματισμών, πολλές φορές με αμφίβολα γευστικά αποτελέσματα όπως π.χ.παγωτό με πουρέ από σπαράγγια, παγωτό από στρείδια η με τριμμένο τυρί, παγωτό με ψίχουλα ψωμιού η πατέ κ.α.
Οι Ευρωπαίοι άποικοι εισήγαγαν το παγωτό και τις συνταγές τους, στον Νέο Κόσμο και το 1770 ο Giovani Basolo, Ιταλός μετανάστης, ανοίγει την πρώτη gelateria στην Νέα Υόρκη. 
Σύντομα κατακτά μικρούς και μεγάλους, Κυβερνήτες και Προέδρους. Ο George Washington (1732-1799), πρώτος Πρόεδρος των Η.Π.Α., γεύεται το παγωτό για πρώτη φορά, σε δεξίωση που παρέθεσε Γάλλος υπουργός, και το αγάπησε. Αγοράζει παγωτομηχανή (είχαν αρχίσει να κατασκευάζονται) και σε όλες τις συγκεντρώσεις, πάρτυ, δεξιώσεις, δείπνα και σουαρέ του Προέδρου, σερβιριζόταν παγωτό.
Ο Τόμας Τζέφερσον (1743-1826), τρίτος Πρόεδρος των Η.Π.Α.και κύριος συντάκτης της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας, λάτρης του παγωτού, έμαθε την τέχνη του, όταν βρισκόταν στην Γαλλία σε διπλωματική αποστολή. Έφερε μαζί του από τη Γαλλία μια παγωτομηχανή “sorbetiere”, έναν εξαίρετο Γάλλο σεφ, αντιγράφει σχολαστικά μερικές από τις καλύτερες συνταγές του και παρατηρεί ότι ” Το χιόνι δίνει την πιο λεπτή γεύση στις κρέμες, αλλά ο πάγος διαρκεί περισσότερο.” Στην Βιβλιοθήκη του Κονγκρέσσου, φυλάσσεται ιδιόχειρη συνταγή του, για παγωτό βανίλια.
Η βιομηχανική επανάσταση τον 19ο αιώνα, ήταν ιστορική περίοδος στην πορεία του ανθρώπου, περίοδος που έφερε ραγδαία μεταβολή στις συνθήκες ζωής με ανυπολόγιστες συνέπειες. Οι καινοτομίες της τεχνολογίας χρησιμοποιήθηκαν στον τομέα της διατροφής και μεταξύ των άλλων μετέτρεψαν το παγωτό σε βιομηχανικό προϊόν. Η δύναμη του ατμού, η μηχανική ψύξη, η ομογενοποίηση, η ηλεκτρική ενέργεια, κινητήρες και μηχανήματα συσκευασίας, οι νέες μέθοδοι κατάψυξης και εξοπλισμού καθώς και μηχανοκίνητα οχήματα παράδοσης και πώλησης του παγωτού καθιστούν το παγωτό στις Η.ΠΑ. ευρέως διαθέσιμο, φθηνό προϊόν και εθνικό φετίχ.
Οι μετανάστες που έφθαναν στην Αμερική, παρέμεναν για λίγο στο νησί Ellis (Ellis Island), κύριο σταθμό υποδοχής των μεταναστών, για να υποβληθούν σε ιατρικές εξετάσεις, που θα τους επέτρεπαν την είσοδο σε μία καλύτερη ζωή. Ως καλωσόρισμα, το κράτος προσέφερε στους μετανάστες τροφές που εθεωρούντο τυπικά Αμερικάνικες, όπως καλαμπόκι και παγωτό.
Κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το Πολεμικό Ναυτικό των Η.Π.Α., θεώρησε το παγωτό μαζί με τις καραμέλες, τα αναψυκτικά, τις τσίχλες, και τα προϊόντα καπνού ως απαραίτητα για τη διατήρηση του ηθικού των στρατιωτών. Κατασκευάζει στον Δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό, το πρώτο πλωτό σημείο παρασκευής και διανομής παγωτού, αξίας 1.000.000 δολλαρίων για να καλύπτει την κατανάλωση των στρατευμάτων, ενώ το παγωτό και τα γαλακτοκομικά κατά την διάρκεια του πολέμου, ήταν διαθέσιμα στους πολίτες με δελτίο. Όταν τελείωσε ο πόλεμος ,οι Η.Π.Α. γιόρτασαν την νίκη μαζικά, όπου πολίτες και στρατός πλημμύρισαν γιορτάζοντας τις λεωφόρους των μεγαλουπόλεων, τρώγοντας παγωτό.
Στην Ελλάδα, ο Βαυαρός Joseph Ludwig Graf von Armansperg, ένας εκ των τριών αντιβασιλέων που κυβερνούσαν έως ότου ενηλικιωθεί ο Όθωνας, αυτός που οδήγησε στην φυλακή τον Κολοκοτρώνη, προσέφερε στην Αθηναϊκή αριστοκρατία, το πρώτο παγωτό που γεύθηκε η Ελλάδα, το 1835. Συγκεκριμένα, η σύζυγός του μαζί με Ιταλό διευθυντή ξενοδοχείου και ζαχαροπλάστη, παρουσίασαν κάτι νέο στους υψηλούς καλεσμένους. Εντυπωσιακό παγωτό διαφόρων χρωμάτων, που τους ενθουσίασε όλους. Για λίγο!
Στην Ελλάδα τότε, δεν ήταν διαθέσιμα τα χρώματα ζαχαροπλαστικής και χρησιμοποιήθηκαν μεταλλικά χρώματα, με αποτέλεσμα μία μαζική τροφική δηλητηρίαση. Παρά την δυσάρεστη πρώτη, το παγωτό σύντομα κέρδισε την ελληνική κοινωνία και το 1841 στην συμβολή των οδών Αιόλου και Ευριπίδου, στην Αθήνα, ο ζαχαροπλάστης Καρδαμάτης, ανοίγει ένα από τα πρώτα ζαχαροπλαστεία και σερβίριζε “τερψιλαρύγγεια” δηλ. που τέρπουν-ευχαριστούν τον λάρυγγα όπως λουκούμια, γλυκά ταψιού, και παγωτόν.
Αργότερα, το παγωτό εκλαϊκεύεται και φθηναίνει, καθώς πολλοί Επτανήσιοι, οι οποίοι είχαν μάθει την τέχνη της Ιταλικής ζαχαροπλαστικής, την εφάρμοζαν στην Αθήνα, μετά την Ένωση των Ιονίων Νήσων με την Ελλάδα το 1864. Το εκλαϊκευμένο παγωτό λεγόταν γιάτσος από την ιταλική λέξη ghiaccio (πάγος).
“Μέσα στις βαθιές χαράδρες της Πάρνηθας, υπήρχε όλο το καλοκαίρι πετρωμένο χιόνι. Το κουβαλούσαν στην πόλη με ζώα, μέσα σε κοφίνια και ανάμεσα σε άχυρα. Έτσι διατηρούσαν τα τρόφιμα και κατασκεύαζαν το παγωτό τους το λεγόμενο “γιάτσο”. Το μείγμα που ήταν γάλα ζάχαρη και χιόνι, το έβαζαν πάνω σε μία μικρή πήλινη βάση, απ΄όπου και κρατούσαν το παγωτό και το πιπίλιζαν σιγά-σιγά” γράφει η εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ του 1952 σε άρθρο με τίτλο “Να πως εδροσίζοντο οι Αθηναίοι το 1870″.
Το φυσικό παγοποιείο της Πάρνηθας σύντομα αντικατάσταθηκε από εργαστήρια και αργότερα εργοστάσια πάγου, και ο δρόμος για την ευρεία παρασκευή παγωτού είχε ανοίξει. Οι παγοπώλες ή μπουζιτζήδες από την τούρκικη λέξη buz (πάγος), εποχικό επάγγελμα που δεν υπάρχει πια, με τα κάρα τους στην αρχή και με τα τρίτροχα αργότερα, πουλούσαν κολώνες πάγου στις γειτονιές. Ο πάγος παρασκευαζόταν από πόσιμο νερό, αμμωνία και αλάτι.
Το πρώτο τυποποιημένο παγωτό είχε γεύση βανίλλια και κυκλοφόρησε το 1936 από την Ελληνική Βιομηχανία Γάλακτος ή ΕΒΓΑ, που πήρε την ευρεσιτεχνία της παραγωγής του παγωτού “ξυλάκι” στο οποίο απαγορεύονταν ο πάγος και το αλάτι. Πλανόδιοι λευκοφορεμένοι πωλητές παγωτού με τα γνωστά τρίτροχα καρότσια τους και το χαρακτηριστικό καμπανάκι τους, διαλαλούσαν στις γειτονιές την έλευση της φθηνής αναψυχής, όπως έγραφαν οι πρώτες διαφημίσεις της ΕΒΓΑ. Αργότερα η πώληση της προσιτής πολυτέλειας, πέρασε στα γαλακτοπωλεία και εν τέλει, στα περίπτερα και τα ψιλικατζίδικα που ταυτιζόμενα με τα παγωτά, όλοι τα αποκαλούσαν ΕΒΓΑ.
Η πώληση του παγωτού έγινε προϊόν ανταγωνισμού και οι γαλακτοβιομηχανίες συναγωνιζόντουσαν η μία την άλλη τόσο στις νέες γεύσεις των παγωτών όσο και σε τρανταχτές ονομασίες, κράχτες προσέλκυσης των καταναλωτών. Τα παγωτά “Κρόνος”, “Όλυμπος”, “Ταϋγετος”, “Παρνασσός”, “ΚΡΙ-ΚΡΙ”, “Βόρειος Πόλος”, “Ελβετία”, “Σιβηρία”, “Νότιος Πόλος”, “ΕSKIMO”, “Ρίγος”, “Σταμάτησέ με και Δοκίμασέ με” προϊδεάζουν τον καταναλωτή για ενδιαφέρουσες παγωμένες γεύσεις όπως βανίλια, σοκολάτα, καϊμάκι πολίτικο, βερίκοκο, πεπόνι, καρπούζι, βύσσινο, μους ντε νταμ, καφέ, αχλάδι κ.α., σε κάθε γειτονιά που φτάνει ο παγωτατζής-σύμβολο, στην Αίγλη του Ζαππείου, σε γαλακτοπωλεία και ζαχαροπλαστεία, στην ΕΒΓΑ και σε κάθε δυνατό σημείο πώλησης παγωτού.

ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΑΓΩΤΟ
Η σύγχρονη παγκόσμια πληθώρα, πολυπλοκότητα και ποικιλία στις γεύσεις ξεπερνάει κάθε φαντασία καθώς έχουν κυκλοφορήσει παγωτά με γεύση σκόρδο, φασόλια adzuki, jalapeno (καυτερή πιπεριά), κολοκύθα, αβοκάντο, μπλε τυρί (blue cheese), bacon, hot-dog, κοτόπουλο, τσούχτρα, πτερύγιο καρχαρία, μελάνι σουπιάς, μαρίδα, γαρίδα, αστακό, κοτόπουλο, μπύρα, στρείδια, κάρυ, noodles κ.α.
Στην Ελληνικά αγορά, ξενίζουν οι γεύσεις παγωτού τζατζίκι, μαγειρίτσα, χταπόδι στα κάρβουνα, καρπούζι με τυρί, μπουγάτσα, ούζο, φραπέ όπως και παγωτά με γεύση μελομακάρονο, κουραμπιέ, χαμομήλι, ελιά κ.α.
Η γεύση που κατέχει τα πρωτεία παγκοσμίως είναι η βανίλια, με δεύτερη την σοκολάτα και τρίτη την φράουλα.
Το ακριβότερο παγωτό στον κόσμο λέγεται Black Diamond στοιχίζει 728US$ η μπάλα και σερβίρεται στο Scoopi Cafe του Dubai. Το ιδιαίτερο αυτό παγωτό παρασκευάζεται με βανίλια Μαγαδασκάρης, σαφράν από το Ιράν, μαύρη τρούφα από την Ιταλία και είναι καλυμμένο με βρώσιμο χρυσό 23 καρατίων. Το μπωλ και το κουταλάκι του οίκου Versace με τα οποία σερβίρεται το Μαύρο Διαμάντι, μένει στον πελάτη.

Η γλυκιά, συχνή εκκεντρική παγωμένη ιστορία δεν τελειώνει με τις ασυνήθιστες γεύσεις. Η μοριακή γαστρονομία, ένα νέο και αμφιλεγόμενο βήμα, στον τομέα της παγκόσμιας γαστρονομίας, το γαστρονομικό θρίλερ όπως έχει αποκαλεσθεί, μετατρέπει την μαγειρική σε επιστήμη και την κουζίνα σε χημικό εργαστήριο. Νέες μέθοδοι μαγειρικής με πρωτόγνωρο τελικό αποτέλεσμα, που απαιτούν πλήρη χρήση της τεχνολογίας και την συνεργασία χημικών και μαγείρων, βιολόγων, αρωματοποιών και ψυχολόγων δημιουργούν πιάτα ασύλληπτης φαντασίας με ύψιστο σκοπό την μέγιστη γευστική απολαυστική εμπειρία.
Έτσι, στα πιάτα της μοριακής γαστρονομίας σερβίρονται μπισκότα σαρδέλας, σφαιρίδια σούπας λαχανικών, παγωτό σφαίρας σπαραγγιού, φούσκα παρμεζάνας (περίπου σαν παγωτό ), χαβιάρι καρπουζιού κ.α. Η εντυπωσιακή αυτή σχολή , ασχολείται αποκλειστικά με την τεχνική εφαρμογή, σνομπάροντας επιδεικτικά τις πρωτογενείς διατροφικές φόρμες που είναι καταγεγραμμένες στο συλλογικό ασυνείδητο των ανθρώπων.
Στην ιστορία του παγωτού, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο. Η διαδικασία παραγωγής των παγωτών νέου τύπου, στηρίζεται στην κρυογονική ψύξη με το επικίνδυνο υγρό άζωτο , την σφαιροποίηση, το αλγινικό νάτριο, το ασβέστιο κ.α. Το υγρό άζωτο, είναι άζωτο σε υγρή κατάσταση, το οποίο βράζει στους −196 °C, είναι ένα κρυογονικό υγρό που μπορεί να προκαλέσει σχεδόν αστραπιαία ψύξη. Πολλά καταστήματα στο εξωτερικό παρασκευάζουν το παγωτό παρουσία του πελάτη.
Ο υπάλληλος φοράει προστατευτικά γάντια και γυαλιά, βάζει τα υλικά στο mixer και προσθέτει υγρό άζωτο. Το παγωτό παγώνει αστραπιαία μέσα σ΄ένα σύννεφο ατμού που εκλύεται, και η όλη εικόνα και διαδικασία φέρνουν στο μυαλό τον αλχημιστή Cosimo Ruggeri. Για την διαδικασία της σφαιροποίησης χρησιμοποιούνται αλγινικό νάτριο και ασβέστιο καθώς από τις ιδιότητές τους και την αλληλεπίδρασή τους, αφ΄ενός μεν αποφεύγεται η δημιουργία μεγάλων κρυστάλλων, αφ΄ετέρου επιβραδύνεται η διαδικασία της τήξης (λιώσιμο) των παγωτών και των σορμπέ, και δημιουργούνται σφαιρίδια.
Τα σφαιρίδια ψύχονται και όταν σερβίρονται οι “πέρλες της ευτυχίας”, είναι εξωτερικά παγωμένες, ενώ εσωτερικά έχουν μαλακή, υγρή, κρεμμώδη και απαλή υφή, σκάνε στο στόμα και απελευθερώνουν γεύσεις και άρωμα από λεμόνι η lime, mango, γιαούρτι, φράουλα, μπανάνα, σοκολάτα, βανίλια, μέντα, καφέ κ.α.
Το παγωτό σήμερα κατέχει ένα μεγάλο μερίδιο της παγκόσμιας βιομηχανίας τροφίμων, ενδεικτικά: Η ετήσια δαπάνη για παγωτά σε Ευρώπη και Η.Π.Α. σκαρφαλώνει στο ποσόν των 31δισ.US$. Ο μέσος Αμερικανός καταναλώνει 23 λίτρα παγωτού τον χρόνο, ο Σουηδός 12, ο Ιταλός 8, ο Πορτογάλος 4 και ο Έλληνας 5,5.

 
ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΟΥ ΠΑΓΩΤΟΥ
Κλασσικό (gelato)
Παρασκευάζεται από γάλα, κρέμα γάλακτος, αυγά, ζάχαρη, εσάνς φρούτων π.χ. μπανάνας η εσάνς συγκεκριμένης γεύσης π.χ. βανίλιας και μπορούν να προστεθούν αρωματικές ύλες, ξηροί καρποί, κ.α. Η υφή του είναι πυκνή-παχιά και η γεύση έντονη.
Αμερικάνικου τύπου
Παρασκευάζεται από κρέμα γάλακτος, ζάχαρη, αυγά και μπορούν να προστεθούν εσάνς συγκεκριμένης γεύσης, σιρόπι, κακάο κ.α. ελαφρύ σαν αφρός καθώς το 50% του όγκου του είναι αέρας.
Παρφέ (τέλειο)
Παρασκευάζεται από αυγά, κρέμα γάλακτος με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά, ζάχαρη και μπορούν να προστεθούν κακάο, καφές, ξηροί καρποί, ξηρά φρούτα, αλκοόλ, εσάνς κ.α. με κρεμμώδη και σκληρή υφή συγχρόνως.
Παγωτό καϊμάκι
Παρασκευάζεται από ανθόγαλα, σαλέπι, ανθόνερο, ζάχαρη, μαστίχα Χίου με κολλώδη μαστιχωτή υφή, πολύ αρωματικό, μόνον λευκό.
Semifreddo (μισοπαγωμένο)
Παρασκευάζεται από αυγά, ζάχαρη, κρέμα σαντιγύ και μπορούν να προστεθούν κακάο, καρύδα, βούτυρο, αλκοόλ, αρωματικά κ.α., η υφή του μοιάζει με του παρφέ αλλά πιο κρεμμώδης και αφράτη.
Μηχανής (Soft)
Παρασκευάζεται στιγμιαία από γάλα, κρέμα γάλακτος, ζάχαρη και μπορούν να προστεθούν, κακάο, εσάνς φρούτων κ.α. Η πολύ μαλακή υφή επιτυγχάνεται από την συνεχή ανάδευση των συστατικών μέσα στις ειδικές μηχανές, ώστε αποφεύγεται η δημιουργία κρυστάλλων.
Γρανίτα
Παρασκευάζεται από χυμό φρούτων, αραιό σιρόπι ζάχαρης, τσάι, καφέ, αφεψήματα η αλκοόλ και θρυμματισμένο πάγο, θυμίζει την κρυσταλλική κοκκώδη υφή του γρανίτη.
Σορμπέ
Παρασκευάζεται από την πούλπα των φρούτων, πυκνό σιρόπι ζάχαρης και αλκοόλ με κοκκώδη υφή και πλούσια γεύση. Ενδέχεται να περιέχει και ασπράδια αυγών με τα οποία προσφέρεται μία πιο βελούδινη υφή ενώ μειώνεται η ένταση της γεύσης των φρούτων.
Frozen yogurt (παγωμένο γιαούρτι)
Παρασκευάζεται από παγωμένο γιαούρτι, ζάχαρη, φρουκτόζη, αρωματικά και γαρνίρεται με σιρόπι, καραμελωμένους ξηρούς καρπούς, κακάο κ.α.

ΠΑΓΩΤΟ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ
Ως παγωτό, από τον Κώδικα Τροφίμων και Ποτών ορίζεται προϊόν το οποίο παράγεται με κατάψυξη και στη συνέχεια αποθηκεύεται, διακινείται, μεταφέρεται, διανέμεται και καταναλώνεται ως κατεψυγμένο προϊόν και για την παρασκευή του οποίου μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιοδήποτε βρώσιμο συστατικό που επιτρέπεται από την ισχύουσα νομοθεσία.
Τα βρώσιμα συστατικά που επιτρέπονται από την νομοθεσία είναι καθορισμένα ανά τύπο παγωτού. Το γάλα αποτελεί το κύριο συστατικό των παγωτών και μπορεί να χρησιμοποιείται σε διάφορες μορφές του, όπως: νωπό πλήρες, αποβουτυρωμένο, συμπυκνωμένο, σκόνη πλήρους γάλακτος ή σκόνη αποβουτυρωμένου γάλακτος.
Τα βασικά συστατικά, γάλα, αυγά, βούτυρο κ.α. συχνά πρόκειται για αφυδατωμένα τρόφιμα σε μορφή σκόνης που δεν διαθέτουν όλα τα θρεπτικά συστατικά των αντίστοιχων φρέσκων. Στα βρώσιμα συστατικά συμπεριλαμβάνεται και ένας μακρύς κατάλογος προσθέτων (Εφημερίς της Κυβερνήσεως αρ.φύλλου 1390,27.4.2012) . Έτσι, τα τυποποιημένα παγωτά περιέχουν προσθετικά όπως γαλακτοματοποιητές – σταθεροποιητές, χρωστικές ουσίες, διογκωτικές ύλες, τεχνητές γλυκαντικές ύλες, αρωματικές ύλες, ενισχυτικά γεύσης, βελτιωτικά γεύσης κ.α.με πολύ μικρή παρουσία φυσικών προσθετικών ουσιών όπως π.χ. φυσική χρωστική από παντζάρι.
Σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (Ιατρική Σχολή τμήμα Μικροβιολογίας) ο μέσος Έλληνας καταναλώνει ετησίως, εν αγνοία του, πέντε κιλά προσθετικές και συντηρητικές ουσίες, μέσω των βιομηχανοποιημένων τροφίμων.
Ενώ το παγωτό περιβάλλεται τον μανδύα της υγιεινής και θρεπτικής τροφής *, η παρουσία των πρόσθετων συστατικών, εξασθενεί και αποδυναμώνει ενεργειακά τα θρεπτικά συστατικά. Εναλλακτικές ασφαλέστερες λύσεις τυποποιημένου παγωτού, είναι τα τα βιολογικά, δηλ. παγωτά με βιολογικής προέλευσης πρώτες ύλες που δεν περιέχουν τεχνητές χρωστικές, αρωματικές η γλυκαντικές ύλες. Τα παγωτά αυτά αναγνωρίζονται λόγω της ειδικής σήμανσης που φέρουν υποχρεωτικά και μετά από αυστηρό έλεγχο που δέχονται πριν την έξοδό τους στην αγορά.

*Ανάλυση των Θρεπτικών συστατικών 100γρ, απλού παγωτού με γεύση βανίλια.

Θερμίδες 180 kcal
Λιπαρά 7,7 g
Πρωτείνες 4,8 g
Υδατάνθρακες 23,2g
Νερό 114 g
Νάτριο 63,7 mg
Κάλιο 45 mg
Σίδηρος 1 mg
Ασβέστιο 99 mg
Φώσφορος 145 mg
Βιταμίνες A, B1, Β2,Β6, Β12, D, Ε, C, και Κ


ΑΛΛΟΙΩΣΗ
Το παγωτό είναι ένα ιδιαίτερα ευπαθές είδος διατροφής, καθώς πρέπει να συντηρείται τόσο εμπορικά όσο και οικιακά σε σταθερά χαμηλή θερμοκρασία –18 °C. Με την αυξομείωση της θερμοκρασίας του χώρου – ψυγείου συντήρησης, αλλοιώνεται και καθίσταται επικίνδυνο για την υγεία του καταναλωτή (μπορεί να έχει ξεπαγώσει και ξαναπαγώσει οπότε να έχει αυξηθεί το μικροβιακό του φορτίο). Ένα αλλοιωμένο παγωτό έχει εξωτερικές αλλαγές στο σχήμα, στον όγκο ή την υφή του. Είναι συρρικνωμένο, θρυμματίζεται σε μικρά κομμάτια, περιέχει μικροκρυστάλλους, έχει περίεργη μυρωδιά ή γεύση, θυμίζει περισσότερο γιαούρτι από παγωτό κ.α.
Το παγωτό θα πρέπει να αποφεύγεται από άτομα με δυσανεξίες και αλλεργίες καθώς είναι δυνατόν να περιέχει αλλεργιογόνους παράγοντες όπως γάλα, ξηροί καρποί, φράουλα κ.α. Η υπερκατανάλωση του παγωτού από υγιείς ενήλικες και παιδιά, μπορεί να είναι η αιτία για αυξημένη κατανάλωση ζάχαρης και λιπαρών και να οδηγήσουν σε παχυσαρκία, υπερχοληστεριναιμία, τερηδόνα, υπερκινητικότητα και δυσκολία στην συγκέντρωση (ειδικώς αυτά που περιέχουν κακάο), νευραλγίες όπως και την κατάσταση brain freeze. Ο αιφνίδιος πονοκέφαλος ( brain freeze ) που συνοδεύει την επαφή της γλώσσας με ένα παγωμένο γλύκισμα ονομάζεται επίσημα σφηνοϋπερώια γαγγλιονευραλγία (sphenopalatine ganglioneuralgia) και αναγνωρίζεται από τη Διεθνή Εταιρεία Κεφαλαλγίας (IHS).
Στην καθομιλουμένη, το φαινόμενο ονομάζεται “πονοκέφαλος του παγωτού” (ice-cream headache) και η Δυτική Ιατρική θεωρεί ότι εκδηλώνεται όταν το ψυχρό ερέθισμα αγγίζει τον ουρανίσκο ή το οπίσθιο τοίχωμα του φάρυγγα και κατ’ επέκταση αυξάνεται απότομα η ροή αίματος στην πρόσθια εγκεφαλική αρτηρία. Το κρύο αίμα προκαλεί ταχεία διαστολή και συστολή των αιμοφόρων αγγείων και αυξάνεται η πίεση που ασκείται στους ιστούς του εγκεφάλου. Η διαδικασία αυτή ενεργοποιεί τον πόνο.
Σύμφωνα με την Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική, το κρύο έχει την επίδραση της επιβράδυνσης, της συρρίκνωσης, της συστολής, της πήξης, της ακινησίας (yin). Στο σώμα, μπλοκάρει τους μεσημβρινούς, επιβραδύνει την κυκλοφορία του qi (ζωτική ενέργεια ) του αίματος και την λειτουργικότητα των οργάνων και των συστημάτων. Ο πονοκέφαλος προέρχεται από την συστολή των αγγείων, από την “ψυχρολουσία” που έχει δεχθεί ολόκληρο το κυκλοφορικό σύστημα, το στομάχι, το πεπτικό σύστημα και εν τέλει όλος οργανισμός.
Η ΠΚΙ κατατάσσει τα παγωμένα υγρά, ποτά και τρόφιμα σε μία ειδική κατηγορία τροφών με επίδραση (yin ) η οποία δεν είναι κατάλληλη για όλους τους τύπους των ανθρώπων. Αυτό σχετίζεται με την ψυχρή (yin) ή θερμή (yang) ιδιοσυγκρασία του κάθε ανθρώπου. Έτσι ένα αθώο παγωτό, ακόμα και με βιολογικά συστατικά, λόγω της θερμοκρασίας του και της παρουσίας ζάχαρης η άλλων γλυκαντικών, είναι πολύ yin και δύναται να ενοχλήσει σοβαρά τους πνεύμονες, τους νεφρούς, το στομάχι και τον σπλήνα με συμπτώματα στο αναπνευστικό σύστημα, στο πεπτικό, στο ορμονικό κ.α.
Οι ρίζες του παγωτού δεν έχουν χαθεί εντελώς. Στην Κρήτη και στην Ιταλία παρασκευάζεται ακόμα η γρανίτα του χιονιού, το faloodeh σερβίρεται στο Ιράν και στην Τουρκία πίνουν το σερμπέτι. Αυτό που έχει χαθεί είναι η διάκριση στην κατανάλωση δηλ. οι συνθήκες και η συχνότητα που καταναλώνουμε παγωτό εμείς και τα παιδιά μας.
Υιοθετείστε το μέτρο στην διατροφή σας. Η ανακουφιστική δροσιά που σας προσφέρει πρόσκαιρα το παγωτό επιδιώξτε να είναι σύμφωνη με την ευζωία και την ευκρασία σας.
Σε επόμενο άρθρο θα δοθούν και συνταγές για απολαυστικά σπιτικά παγωτά.

enallaktikidrasi