Από μικρό παιδί, όταν ακόμα ζούσα και μεγάλωνα στην όμορφη πόλη του Βόλου, η επαφή μου με τα ιθαγενή πουλιά και η αγάπη μου γι αυτά ήταν δεδομένη και έντονη.
Αυτό ήταν που με οδήγησε, στην απόκτηση του πρώτου μου πουλιού, μιας καρδερίνας…του "Τσιτσιφρίγκου"!
Τα χρόνια περάσανε και μαζι με αυτα, περασαν απο τα χερια μου 1-2 άτυχα πουλάκια, ύστερα απο την απώλεια λόγω επίθεσης γάτας, του "τσιτσιφρίγκου".
Άτυχα όχι γιατί δεν προσπαθούσα να τα περιποιηθώ με τον καλύτερο τρόπο, αλλά γιατί γρήγορα η στέρηση του φυσικού τους περιβάλλοντος τα οδήγησε στο θάνατο.
Μετά από χρόνια είχα την τύχη να έρθω σε επαφή με ανθρώπους οικοπράκτες που προσέφεραν ότι μπορούσαν στην περίθαλψη αρρώστων ή χτυπημένων αγρίων πουλιών από ασυνείδητους λαθροκυνηγούς.Εκεί κατάλαβα ότι οι στρεσσογόνες συνθήκες της αιχμαλωσίας ήταν αυτές που οδηγούνε τα αγριοπούλια τις περισσότερες φορές σε εξασθένηση του οργανισμού τους και τελικά στο θάνατο.
Μέσα από αυτή την ιστοσελίδα, αλλά και με τη συμμετοχή μου σε φόρουμ σχετικών με τα καναρίνια και άλλων οικόσιτων πτηνών, θέλω να βάλω ένα λιθαράκι , να γίνει συνείδηση στα νέα παιδιά πως για τα αγριοπούλια ένα σπίτι μόνο υπάρχει: η Φύση.
Όσο για τα είδη που καλώς ή κακώς εδώ και κάποιους αιώνες ζούνε μόνο στην αιχμαλωσία (πχ καναρίνια) ένας τρόπος εκτροφής υπάρχει: αυτός που θα προσπαθεί, το δυνατόν, να προσομοιάσει στο φυσικό τους περιβάλλον και η λέξη "εμπόριο" θα είναι ξένη προς τους προσανατολισμούς της
πηγή μας: jk21
Από μικρό παιδί, όταν ακόμα ζούσα και μεγάλωνα στην όμορφη πόλη του Βόλου, η επαφή μου με τα ιθαγενή πουλιά και η αγάπη μου γι αυτά ήταν δεδομένη και έντονη.
No comments:
Post a Comment